کلبه عشاق

آدما رسمشونه پایبند دلدار نمیشن،خوب گرفتار میکنن،آدما رسمشونه شاخه به شاخه میپرن،دل رو بیمار میکنن اما پرستار نمیشن.

کلبه عشاق

آدما رسمشونه پایبند دلدار نمیشن،خوب گرفتار میکنن،آدما رسمشونه شاخه به شاخه میپرن،دل رو بیمار میکنن اما پرستار نمیشن.

من مرده ام

 

 

دیگر طعم تلخ زندگی را نخواهم چشید...
میان غم بارترین

و شاید زجر آورترین لحظاتم

                مرگ

       به سراغم می آید


و کابوس زندگی پر دردم را

          میان شیرین ترین آرزوهایم

                             به زنجیر میکشد

 


            من مرده ام

و اینک  تابوتم را

میان سنگینی سکوت

                     سنگین تر از دردهایم

به سوی فرجامی که گریبانگیر انسان هاست

               می برند

قبرم را

به تزیین دانه های خاکی که جسمم را در بر می گیرند

می آرایند

     و

         رویاییم را پایان می بخشد

و زندگی پر از رنجم را

فرجامی ابدی میدهد

انسانها

زمان را تسخیر خواهند کرد

    و آرام و آرامتر از ثانیه ها

                             فراموشم خواهند کرد.

و من

          دیگر طعم تلخ زندگی را

                                    نخواهم چشید

                                                           من مرده ام

نظرات 1 + ارسال نظر
ایلیا پنج‌شنبه 24 شهریور‌ماه سال 1390 ساعت 09:37

سلام.......
ما هم شکسته خاطرو دیوانه بوده ایم
ما هم اسیر تره ی جانانه بوده ایم
ما نیز چون نسیم در حریم باد
روزی ندیم بلبل و پروانه بوده ایم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد