کلبه عشاق

آدما رسمشونه پایبند دلدار نمیشن،خوب گرفتار میکنن،آدما رسمشونه شاخه به شاخه میپرن،دل رو بیمار میکنن اما پرستار نمیشن.

کلبه عشاق

آدما رسمشونه پایبند دلدار نمیشن،خوب گرفتار میکنن،آدما رسمشونه شاخه به شاخه میپرن،دل رو بیمار میکنن اما پرستار نمیشن.

خدا حافظی


حضورت کنارمه اما 

انگار نگاهت جای دیگس




نگاهتو که صدا میزنم

نگاهت گره می خوره به چشمام اما

از دلت خبر نیست

اینو از حرفات می خونم

اینو از فرار دستات از دسنم  می خونم

اینو از احساس غریب چشمات که لبریز شده توی نگاهم می خونم

می گن با دست پس میزنی با پا پیش می کشی

این دل دیونمو به اتیش می کشی

 پرنده من برو سفر سلامت 

پروازتو بخاطر می سپارم

اینو از زبونه همه عاشقا می گم

عشق من برو سفر سلامت 

غم من نخور که دوریت واسه من میشه یه عادت

اینم یجور قصه عشقه

جدایی منو تو حدیث عشقه

قصه عشق منو تو قصه شیرینو فرهاد نمیشه

اما  اینو بدون خدا اسمتو تو قلبم با تیشه فرهاد نوشته

بخاطر همونم تهشو بستم با جدایی


حرفی از دل مسافر

نظرات 1 + ارسال نظر
ایلیا پنج‌شنبه 24 شهریور‌ماه سال 1390 ساعت 10:29

سلام.......
من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سر سبز
چهار فصلش همه آراستگی است
من چه می دانستم
سبز می پژمرد از بی آبی
من چه می دانستم
دل هر کس دل نیست
قلب ها زآهن و سنگ
قلب ها بی خبر از عاطفه اند .

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد