انکه جدایی انداخت

آنکه بین من و تو شام جدایی آورد
 می کنم نفرینش
یا الهی ، بکنش چون من زار ، پیش معشوقش خار ، هر دو چشمانش تار
تا بداند چه به من می گذرد
از غم دوری آن یار عزیزش