جهان

جهان ، آلوده خواب است.
فرو بسته است وحشت در به روی هر تپش ،
هر بانگ چنان که من
به روی خویش در این خلوت
که نقش دلپذیرش نیست
و دیوارش فرو می خواندم در گوش:
میان این همه انگار
چه پنهان رنگ ها دارد فریب زیست!
شب از وحشت گرانبار است.
جهان آلوده خواب است
و من در وهم خود بیدار:
چه دیگر طرح می ریزد فریب زیس
چه پنهان رنگ ها دارد فریب زیست!
شب از وحشت گرانبار است.
جهان آلوده خواب است
و من در وهم خود بیدار:
چه دیگر طرح می ریزد فریب زیست
در این خلوت که حیرت نقش دیوار است؟

"سهراب سپهری"